Braif aan Romaainen 11
01Mor den vroag ik: God het zien volk toch zeker nait verstöt? Nikstervan! Ik bin zulm ook ja n Isreliet, n noazoat van Abraham, ain oet stam Benjamin.
02Nee hur, God het zien volk dat e vrouger oetkeurd haar, nait verstöt. Of wait ie nait wat de Schrift zegt as dij t over Elia het? Hou of dij Israël bie God aanklagt?
03"Heer," zegt e, "joen profeten hebben ze doodsloagen, joen altoars slicht moakt. Ik allain bin overbleven en ze hebben t op mien levent begrepen."
04Mor wat geft God hom as beschaaid? Dit: "Ik heb veur miezulm zeuvendoezend man overholden, dij nait veur Baäl op knijen gingen."
05In distied is t nait aans. Der is mor n luk koppeltje overbleven. Dij het Godzulm in zien genoade oetkeurd.
06Mor as t oet genoade is, den nait op grond van wat of ze doan hebben. Aans zol dij genoade ja blieken gain genoade te wezen.
07Hou zit t nou den? Doar of t op oet was, dat het Israël nait kregen; mor t oetkeurde koppeltje wel. En dij aandern zetten heur kop aalaan dwaarzer,
08zo as ter schreven staait: "God gaf heur n bedwelmde gaist, ogen, doar ze nait mit zain, oren, doar ze nait mit heuren konden; en dat aan vandoag de dag tou."
09David zegt: "Loat heur toavel n struup worden, n vangnet, n stroekelblok. Loat ze zo heur verdainde loon kriegen!
10 Loat heur ogen t licht benomen worden, dat ze niks meer zain. Moak heur rug veurgoud krom!"
|